ابتدا با علم بر اینکه می دانیم اصفهان در کجا واقع شده و دارای چه فرهنگ و هویتی است و شناسنامه ی آن برای همه ما روشن است. طی چندین دهه اخیر متاسفانه با پا به عرصه گذاشتن بشر به دوره نوینی از جهان که از پیامد های مهم آن می توان به افزایش جمعیت در شهر ها و انقلاب تکنولوژی و رشد صنایع اشاره کرد؛ بشر این قدرت را به دست آورده تا امروزه با بهره برداری های شتابزده و نابخردانه از محیط زیست و منابع طبیعی در جهت تامین نیازهای اولیه خود، این بوم کره خاکی را با توده عظیمی از مشکلات و نابسامانی های روبه رو کند که هر کدام در سه جهت گسترده، کوچک و در حال پیشرفت در سرتاسر این بوم کره خاکی گسترش یافته و تشکیل شده اند.
در مکتب و پارادایم اختیارگرایی متاسفانه بشر با نگرشی خاص به طبیعت آنرا در اسارت خود قرار داده تا بتواند هر آنگونه که بخواهد و باب میل اش است بهره ببرد؛ به گونه ای که طی سلسله مراتب این اقدامات تک انگاره از سوی انسان نسبت به طبیعت، زمین دیگر آنچنان قدرت نفس کشیدن را ندارد و یا به سختی نفس می کشد که آلودگی هوا در شهری صنعتی چون اصفهان نمونه این گونه نگاه های تک انگارنه به محیط زیست بدون در نظر گرفتن ظرفیت های محیطی آن است که بیشتر از آن گسترش پیدا کرده و اینگونه گفتمان آلودگی هوای اصفهان را رقم می زند در حالی که هیچ‌گونه راه حلی مناسب و آشنا برای آن تا کنون در نظر نگرفته شده است.
اگر این روزها به دستگاه سنجش کیفیت هوای اصفهان بنگریم، همه گویای طیف زیادی از سطح آلودگی هوای این شهر را در دارند که شهروندان آن تعداد روزهای بسیار کمی هوای سالم را سپری کردند و آن هم به مدد باد و باران های محلی و زودگذر بوده است.
می توان ادعا کرد اگر همچنان وضعیت آلودگی هوای اصفهان رو به جلو با وضعیت بدتر حرکت کند و دولت در تصمیمات خود برای مقابله با آلودگی هوا آگاه نشود، در آینده حیات «بیوژئوگرافی و کلیمای شهر اصفهان دچار تحول و تغییر خواهد شد.
سرمقاله #روزنامهاصفهانامروز با عنوان «گفتمان آلودگی هوا در اصفهان و عدم راه حلی آشنا»
https://esfahanemrooz.ir/
