آمایش و سازماندهی سیاسی مناطق مرزی

آمایش سرزمین، با توجه به رویکرد ملی آن یعنی مدیریت توزیع و ترکیب هم افزای انسان، منابع و فضا، از مهمترین عرصه های فرا بخشی است که کارکردهای متعددی با آن مرتبط است و به طور مستقیم مؤلفه های ساختاری و قوام بخش امنیت را تحت تأثیر قرار میدهد از جمله این مؤلفه ها می توان به نیروی انسانی، تعادل سیستمی، پیوند ارگانیک بخشی و منطقه ای، یکپارچگی محیطی (کاهش دوگانگی) اشاره کرد. بنابراین کشورهایی همانند ایران، دارای تفاوتها و عدم تعادل های منطقه ای و فضایی مشهودی بین مناطق مرکزی و مرزی می باشند که این عدم تعادل‌ها، می تواند تأثیرات عمده ای در روند توسعه و ناامنی در مناطق مرزی ایجاد نماید. با این توصیف شاید بتوان اینگونه پنداشت که آمایش سرزمین ، قوام بخش ترین عامل در تقویت پیوندهای درون سیستمی و برون سیستمی امنیت با مجموعه ارکان نظام اجتماعی است

هدف از آمايش سازماندهي مطلوب فضا و ايجاد عدل و قسط می باشد. اين نيازها ممكن است در برگيرنده جنبه هاي اقتصادي، سياسي، اجتماعي- فرهنگي، امنيتي؛ دفاعي و علمي باشد. بنابراین برای یافتن الگویی مناسب در آمایش مناطق مرزی که ملاحظات دفاعی؛ امنیتی در آن لحاظ گردد، ضروری است ضمن بیان نظریات، خصوصیات و ویژگیهای مؤثر بر آمایش مناطق مرزی را تبیین نموده تا از این طریق اصول و راهبرد و سیاست‌های دفاعی؛ امنیتی مشخص گردند. همچنین اطلاعات حاصل از آمایش سرزمین که بر تأکید بر مناطق مرزی و پیمایش دقیق آن حاصل می شود، نقشه جامعی است که توانایی ها، فرصت ها، نقاط ضعف و تهدید در هر منطقه را به نمایش می گذارد . انجام مطالعات طرح های آمایش سرزمین ؛ مسئولین کشوری و لشگری را به سمتی سوق می دهد که به توانمندهای منطقه شناخت جامع داشته  تا بتوانند از قابلیت های این مناطق به طور مؤثر استفاده نمایند.

کتاب حاضر در پنج فصل و 194 صفحه ، در قطع رقعی با قیمت 19000 تومان ، توسط نشر انتخاب در پاییز 1396 چاپ وعرضه شده است.

این مطلب را به اشتراک بگذارید

اسکرول به بالا