اجرای طرح انتقال آب بن – بروجن یک تهدید و یک تخلف آبی  است.

زمانی که زیستگاه پایدار و حیات اصفهان در معرض خطرات ناشی از عدم جریان آب در بستر زاینده رود به سر می برد، اغلب نمایندگان استان چهارمحال و بختیاری از اجرای سریع طرح انتقال آبی صحبت می کنند که هر آن چه برای آن ها منفعت زیادی دارد، اما زیان آن متوجه مردم اصفهان می شود. با تسریع روند اجرای این طرح غیر کارشناسی شده که طی همین چند ماه اخیر جلسات متعددی پیرامون آن در وزارت نیرو و شورای اداری استان های چهارمحال و بختیاری و اصفهان تشکیل گردید، اما ضرورت اجرای این طرح همچنان به قوت خود باقی مانده است. به عبارتی، ضرورت اجرای این طرح زمانی از سوی وزارت نیرو شکل گرفت که حقآبه کشاورزان اصفهانی در پائین دست حوضه زاینده رود نادیده گرفته شد. طوری که، این مسأله حاکی از آن است که این پروژه قرار است آب آشامیدنی بیش از نیمی از مردم استان چهارمحال را که در امتداد رودخانه زندگی می کنند، تأمین نماید. ولی در منطقه غرب و شرق اصفهان حقآبه قانونی آن ها نادیده گرفته شده و معیشت اغلب ساکنان حوضه در امتداد رودخانه زاینده رود مورد تضییع واقع شده است. در این راستا، این طرح با ظرفیت 1800 لیتر در ثانیه و نیز با حجم آب انتقالی سالیانه به مقدار 41 میلیون متر مکعب برای مردم بن بروجن که از یک نابرابری ظالمانه در حوضه زاینده رود حکایت دارد، از طرفی یک تهدید آبی در منطقه به شمار می رود و سبب می گردد تا زیستگاه استان اصفهان را بیش از پیش درگیر بحران های متنوع زیست محیطی بکند. تهدید آبی به معنای رشد تقاضا و کمبود عرضه آب می باشد که در نهایت امنیت غذایی یک منطقه را دچار ریسک خطر می کند. بدین ترتیب، می بایستی ادعا نمود که این مسأله در استان اصفهان در حال وقوع است که ما هر روز شاهد گسترده تر شدن دامنه تهدیدات آبی در مناطق مختلف اصفهان هستیم که این موضوع امروز با بارگذاری طرح های جدید انتقال آب در حوضه زاینده رود، زندگی و حیات مردم اصفهان را متأثر از خود نموده که فی الحال ضرورت اجرای طرح بن بروجن نمونه عینی آن در آینده نزدیک خواهد بود. بنابراین، اجرای طرح بن بروجن یک تخلف آبی است. زیرا، زمانی که هر گونه تخصیص و بهره برداری بی رویه از آب در حوضه زاینده رود توسط مصوبات شورای عالی آب ممنوع اعلام گردیده شد، بارگذاری این طرح که به منزله یکی از بارگذاری طرح های جدید انتقال آب از حوضه زاینده رود به استان چهار محال و بختیاری بوده و در این زمینه وضعیت منابع آبی حوضه زاینده رود را دچار وضعیتی بحرانی تر می کند، این طرح بدون توجه به حقآبه های مناطق پائین دست، زیستگاه و حیات استان اصفهان و حتی حقابه قانونی تالاب گاوخونی را زیرپا گذاشته که در حال حاضر آبگیری خط اضطراری آن به سرعت در حال اجراست. لازم به توضیح است که این پروژه اگر چه به لحاظ فنی و زیست محیطی یک طرح غیر کارشناسی شده و فاقد توجیه دانسته شده است. اجرای آن در آینده علاوه بر آن که یک تهدید علیه محیط زیست استان اصفهان و حتی استان های همجوار می باشد، در نهایت اجرای آن بر خلاف موازین و مصوبات شورای عالی آب که نوعی تخلف آبی محسوب می گردد، آبگیری آن منجر به پیآمد های اجتماعی، سیاسی، امنیتی و زیست محیطی گسترده ای در حوضه مبدأ می شود که این مسأله چندان در خوشایند به نظر نمی رسد./ پایان