اززمان قدرت های باستانی و مرتبط با امپراتوری های ایران، یونان و سپس روم، جغرافیای قفقاز نقش نظامی _ امنیتی نیروهای رقیب را برعهده داشت. این جغرافیا بواسطه کوهستانی بودن، تسلط نطامی بر دشت ها را آسان می کرد، دلیلی که آن را بارها بین ایران و رم دست به دست کرد. اما این جغرافیا
از آغاز تشکیل دولت های ملی در جهان، جغرافیا که تا آن زمان در آزادگی به سر می برد، تحت سلطه و استعمار انسان قرارگرفت.لذا اقتناص جغرافیا در محدوده مرزها فیزیکی شکل گرفته به دست انسان، شکوه مدنی در زمان حال، و پیچیدگی آن درآینده را نوید می داد. با این حال تکثر کشورها با
از زمان شروع بازی بزرگ سیاسی- نظامی، امپراتوری های بریتانیا و روسیه در جنوب و مرکز آسیا، که تا سرتاسر قرن نوزدهم نیز ادامه داشت، نا ورود بازیگران عمدتا جدید همانند آمریکا، چین، اتحادیه اروپا و به گونه ای قدرت های منطقه ای؛ دسترسی به موقعیت های استراتژیک جغرافیایی، و استراتژی های سیاسی جغرافیا پایه،
براساس تاریخ مکتوب و شفاهی، منطقه خاورمیانه به لحاظ موقعیت جغرافیایی و منابع موجود درآن، جاذبه ای برای انسان در جستجوی مدنیت بود
